ახალგაზრდების წიგნიერებაზე ფიქრობს, რომ საქმე არც ისე დრამატულადაა: „მართალია, ახალგაზრდა თაობა საკმარისად წიგნიერი არ არის, თუმცა, სიტუაცია არც ისე უსაშველოა, როგორც ეს სატელევიზიო სივრცეში შუქდება“. მთავარ პრობლემად მას მაინც პროფესიული ლიტერატურის არცოდნა მიაჩნია. მხატვრულ ლიტერატურაზე კი ფიქრობს, რომ მომხმარებელმა მისი წაკითხვით სიამოვნება უნდა მიიღოს: „კომპიუტერი წიგნს ვერასოდეს ჩაანაცვლებს, კომპიუტერი ისეთივე შეფუთვაა, როგორც წიგნი, მთავარი კი არის ტექსტი“.
27 წლის ასაკში გიორგი კეკელიძეს ეროვნულ ბიბლიოთეკაში დირექტორის თანამდებობა შესთავაზეს. როგორც თავად ამბობს, გადაწყვეტილების მისაღებად ერთი თვე დასჭირდა. არასოდეს უფიქრია საჯარო მოხელეობაზე, თუმცა, მაინც დათანხმდა შეთავაზებულ წინადადებას. მისივე თქმით, ეს მდგომარეობა გამოწვევასთან შერკინება უფრო იყო.
ბიბლიოთეკაში ბევრი რამ გაკეთდა, თუმცა, თავად გამოყოფს პროექტებს, რომლის განხორციელებაც აქტიურად დაიწყეს: „ჩვენ დაგვეხმარნენ ბიზნესკომპანიები, დავიწყეთ ოთახების გარემონტება და წიგნების ელექტრონულ ვერსიაზე გადატანა“.
მნიშვნელოვნად მიიჩნევს ბიბლიოთეკის, როგორც კულტურული ბრენდის, გაცოცხლებას. აქ ხშირად ეწყობა სხვადასხვა სახის ღონისძიება, ლექცია თუ დისკუსია.
ბიბლიოთეკაში რამდენიმე გამონაკლისის გარდა, ინახება ყველა ქართული წიგნი და ჟურნალი, რომელიც ღირებულია ქვეყნისთვის. ეროვნული ბიბლიოთეკის კედლები ინახავს 1629 წელს გამოცემულ ქართულ-იტალიურ ლექსიკონსაც. აქ ასევე შეხვდებით ძველ ჟურნალ-გაზეთებს, როგორებიცაა „ივერია“ და „დროება“. მათი გამოყენება ნებისმიერ მსურველს არ შეუძლია, სწორედ ამ შეზღუდვის გამო დაიწყო მათი ელექტრონულ ფორმატში გადატანა, რაც მკითხველს საშუალებას მისცემს თავისუფლად გაეცნოს საქართველოს წარსულს მისი ჟურნალ-გაზეთების მეშვეობით.
ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საკითხი კი არის ის, რომ ეროვნული ბიბლიოთეკა, საქართველოს მასშტაბით ყველა სოფლის ბიბლიოთეკას ეხმარება წიგნებითა და ზოგჯერ კომპიუტერებითაც. როგორც გიორგიმ განმარტა, ეს ყველაფერი კერძო შემოწირულობების ხარჟზე ხდება. მნიშვნელოვანია ის მოვლენაც, რომ საქართველოს ფარგლებს გარეთ, დაახლოებით ათამდე ქვეყანაში, გაიხსნა ქართული წიგნების კუთხე. ამჟამად ბიბლიოთეკა „ჯეოსელთან“ ერად აკეთებს ახალ პროექტს „ციფული ფოტომატიანე“, რომელიც გულისხმობს ყველა ოჯახში დაცული ფოტოს ელექტრონულ ფორმატში გადატანას- “ეს არის საქართველოს ფოტოისტორიის შექმნა. იქნება არა ელიტური, არამედ ჩვეულებრივი ადამიანების ყოველდღიური ცხოვრების ასახვა“ . საკმაოდ საინტერესოა ის ფაქტიც, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკას ჰყავს მკითხველი, რომელიც უსასყიდლოდ ეხმარება მას და საკუთარ წიგნებს გადასცემს. მართალია, მათი რიცხვი არც ისე მცირეა, თუმცა, გიორგი კეკელიძე იმედოვნებს, რომ სამომავლოდ ამ მხრივ დაინტერესება უფრო გაიზრდება, მეტი ადამიანი ჩაერთვება.
გიორგი კეკელიძის აზრით, ახალგაზრდებმა საკუთარი მომავალი პროფესია სწორად უნდა აირჩიონ. ამ ყველაფერს კი სჭირდება შრომა და კომუნიკაციები, რაც ყველაზე მთავარია, საქმის სიყვარული.
27 წლის ასაკში გიორგი კეკელიძეს ეროვნულ ბიბლიოთეკაში დირექტორის თანამდებობა შესთავაზეს. როგორც თავად ამბობს, გადაწყვეტილების მისაღებად ერთი თვე დასჭირდა. არასოდეს უფიქრია საჯარო მოხელეობაზე, თუმცა, მაინც დათანხმდა შეთავაზებულ წინადადებას. მისივე თქმით, ეს მდგომარეობა გამოწვევასთან შერკინება უფრო იყო.
ბიბლიოთეკაში ბევრი რამ გაკეთდა, თუმცა, თავად გამოყოფს პროექტებს, რომლის განხორციელებაც აქტიურად დაიწყეს: „ჩვენ დაგვეხმარნენ ბიზნესკომპანიები, დავიწყეთ ოთახების გარემონტება და წიგნების ელექტრონულ ვერსიაზე გადატანა“.
მნიშვნელოვნად მიიჩნევს ბიბლიოთეკის, როგორც კულტურული ბრენდის, გაცოცხლებას. აქ ხშირად ეწყობა სხვადასხვა სახის ღონისძიება, ლექცია თუ დისკუსია.
ბიბლიოთეკაში რამდენიმე გამონაკლისის გარდა, ინახება ყველა ქართული წიგნი და ჟურნალი, რომელიც ღირებულია ქვეყნისთვის. ეროვნული ბიბლიოთეკის კედლები ინახავს 1629 წელს გამოცემულ ქართულ-იტალიურ ლექსიკონსაც. აქ ასევე შეხვდებით ძველ ჟურნალ-გაზეთებს, როგორებიცაა „ივერია“ და „დროება“. მათი გამოყენება ნებისმიერ მსურველს არ შეუძლია, სწორედ ამ შეზღუდვის გამო დაიწყო მათი ელექტრონულ ფორმატში გადატანა, რაც მკითხველს საშუალებას მისცემს თავისუფლად გაეცნოს საქართველოს წარსულს მისი ჟურნალ-გაზეთების მეშვეობით.
ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საკითხი კი არის ის, რომ ეროვნული ბიბლიოთეკა, საქართველოს მასშტაბით ყველა სოფლის ბიბლიოთეკას ეხმარება წიგნებითა და ზოგჯერ კომპიუტერებითაც. როგორც გიორგიმ განმარტა, ეს ყველაფერი კერძო შემოწირულობების ხარჟზე ხდება. მნიშვნელოვანია ის მოვლენაც, რომ საქართველოს ფარგლებს გარეთ, დაახლოებით ათამდე ქვეყანაში, გაიხსნა ქართული წიგნების კუთხე. ამჟამად ბიბლიოთეკა „ჯეოსელთან“ ერად აკეთებს ახალ პროექტს „ციფული ფოტომატიანე“, რომელიც გულისხმობს ყველა ოჯახში დაცული ფოტოს ელექტრონულ ფორმატში გადატანას- “ეს არის საქართველოს ფოტოისტორიის შექმნა. იქნება არა ელიტური, არამედ ჩვეულებრივი ადამიანების ყოველდღიური ცხოვრების ასახვა“ . საკმაოდ საინტერესოა ის ფაქტიც, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკას ჰყავს მკითხველი, რომელიც უსასყიდლოდ ეხმარება მას და საკუთარ წიგნებს გადასცემს. მართალია, მათი რიცხვი არც ისე მცირეა, თუმცა, გიორგი კეკელიძე იმედოვნებს, რომ სამომავლოდ ამ მხრივ დაინტერესება უფრო გაიზრდება, მეტი ადამიანი ჩაერთვება.
გიორგი კეკელიძის აზრით, ახალგაზრდებმა საკუთარი მომავალი პროფესია სწორად უნდა აირჩიონ. ამ ყველაფერს კი სჭირდება შრომა და კომუნიკაციები, რაც ყველაზე მთავარია, საქმის სიყვარული.