ახალგაზრდა პოეტი ჯარჯი შუქიაური წარმოშობით არხოტიანი ხევსურია, თბილისში დაიბადა და გაიზარდა. 15 წლამდე ხევსურეთთან არანაირი შეხება არ ჰქონია. 15 წლის ჯარჯის ერთ მშვენიერ დღეს გულმა ვეღარ მოუთმინა და ხევსურეთში გაიპარა. ფეხით იარა, ჭიუხებში გაათია ღამე, მაგრამ ეს ამად ღირდა-ო - ამბობს, პირველი შთაბეჭდილება დაუვიწყარი აღმოჩნდა: „ღამე მართალია მეშინოდა, მაგრამ ვაჟას ნატერფალში ვგრძნობდი თავს, მითები მიცოცხლდებოდა თვალწინ, სალოცავების ქვეშ უფრო უსაფრთხოდ ვგრძნობდი თავს“. ამის შემდეგ ჯარჯი ხშირად სტუმრობს მშობლიურ მხარეს.
მან პირველი ლექსი 6 წლის ასაკში დაწერა, სოფელში სიცივისგან შეწუხებულმა სპონტანურად გარითმა და ლექსი მზეს მიუძღვნა. ამის შემდეგ მუდმივად წერს, 13-14 წლისამ დაწერა „ბინდი ჩამოწვა“, ამ ლექსზე შექმნილი სიმღერა მისი მეგობარი ალუდა ქეთელაურის შესრულებით ბევრმა იცის: „მე არ ვთვლი რომ ეს ლექსია, ეს არის სიღერა, ალუდას სიმღერა, რომელიც ხალხმა შეიყვარა და მეც ამიტომ მიყვარს“.
მის ცხოვრებაში მეგობარს და მეგობრობის ცნებას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს: „ყოველთვის ვფიქრობ მეგობრის გარეშე რა ვიქნებოდი მე?!“ საოცარი სულიერი სიახლოვე აკავშირებს თითოეულ მათგანთან, ძალიან განიცდის მეგობრების დაკარგვას. სახლში გარდაცვლილი მეგობრის ალუდა ქეთელაურის გიტარას ინახავს, ეს დიდი პატივია მისთვის, რელიკვიაა: „ასე მგონია, ალუდა ჩემ გვერდითაა, მივსებს დანაკარგს“.
ჯარჯის ლექსზე მისმა უფროსმა მეგობარმა მამუკა ჩარკვიანმა შექმნა სიმღერა „ყველა გიტარა“, რომელსაც თავადვე ასრულებს.
პირველი და ამ ეტაპზე ერთადერთი კრებულია „ჭაღარა მთვარე“, რომელიც შვილის დაბადებამდე ერთი თვით ადრე გამოსცა: „ჯერ დავბადე ჩემი სულიერი შვილი ჩემი კრებულის სახით, შემდეგ კი ჩემი ვაჟკაცი დაიბადა“.
მისი ლექსების გავლენით მხატვარმა გიორგი დონაძემ შექმნა ნახატები. პირველი ნახატია „ცის უდაბნო“, რომელიც საოცარი იდეის განხორციელებაა, წარმართობიდან ქრისტიანობამდე.
შემოქმედებით საღამოებს არამარტო თბილისში, არმედ მთელი საქართველოს მასშტაბით მართავს. ჯარჯი ხშირად სტუმრობს სკოლებს და ბავშვებს აცნობს საკუთარ პოეზიას: „ეს არის უდიდესი ემოციების გაცვლა“. ერთ-ერთი ბოლო გასვლა პანკისში ჰქონდა თავის მეგობრებთან ერთად, „ქართულ-ქისტური“ შეხვედრის ფარგლებში, საიდანაც ემოციებით დტვირთული დაბრუნდა. „ლექსებს რომ ვყვებოდი, ტუჩებს მაყოლებდნენ, და ეს ყველაზე დიდი საჩუქარია ჩემთვის“ - აღნიშნა მან.
უახლოეს მომავალში შემოქმედებითი საღამოს გამართვას აპირებს, რაღაც განსხვავებულს გეგმავს, არა ისეთს, როგორსაც ყველა აკეთებს: „საღამო თეატრში შედგება და თეატრალური ხასიათი ექნება, ერთი კაცის თეატრის სტილში“.
მან პირველი ლექსი 6 წლის ასაკში დაწერა, სოფელში სიცივისგან შეწუხებულმა სპონტანურად გარითმა და ლექსი მზეს მიუძღვნა. ამის შემდეგ მუდმივად წერს, 13-14 წლისამ დაწერა „ბინდი ჩამოწვა“, ამ ლექსზე შექმნილი სიმღერა მისი მეგობარი ალუდა ქეთელაურის შესრულებით ბევრმა იცის: „მე არ ვთვლი რომ ეს ლექსია, ეს არის სიღერა, ალუდას სიმღერა, რომელიც ხალხმა შეიყვარა და მეც ამიტომ მიყვარს“.
მის ცხოვრებაში მეგობარს და მეგობრობის ცნებას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს: „ყოველთვის ვფიქრობ მეგობრის გარეშე რა ვიქნებოდი მე?!“ საოცარი სულიერი სიახლოვე აკავშირებს თითოეულ მათგანთან, ძალიან განიცდის მეგობრების დაკარგვას. სახლში გარდაცვლილი მეგობრის ალუდა ქეთელაურის გიტარას ინახავს, ეს დიდი პატივია მისთვის, რელიკვიაა: „ასე მგონია, ალუდა ჩემ გვერდითაა, მივსებს დანაკარგს“.
ჯარჯის ლექსზე მისმა უფროსმა მეგობარმა მამუკა ჩარკვიანმა შექმნა სიმღერა „ყველა გიტარა“, რომელსაც თავადვე ასრულებს.
პირველი და ამ ეტაპზე ერთადერთი კრებულია „ჭაღარა მთვარე“, რომელიც შვილის დაბადებამდე ერთი თვით ადრე გამოსცა: „ჯერ დავბადე ჩემი სულიერი შვილი ჩემი კრებულის სახით, შემდეგ კი ჩემი ვაჟკაცი დაიბადა“.
მისი ლექსების გავლენით მხატვარმა გიორგი დონაძემ შექმნა ნახატები. პირველი ნახატია „ცის უდაბნო“, რომელიც საოცარი იდეის განხორციელებაა, წარმართობიდან ქრისტიანობამდე.
შემოქმედებით საღამოებს არამარტო თბილისში, არმედ მთელი საქართველოს მასშტაბით მართავს. ჯარჯი ხშირად სტუმრობს სკოლებს და ბავშვებს აცნობს საკუთარ პოეზიას: „ეს არის უდიდესი ემოციების გაცვლა“. ერთ-ერთი ბოლო გასვლა პანკისში ჰქონდა თავის მეგობრებთან ერთად, „ქართულ-ქისტური“ შეხვედრის ფარგლებში, საიდანაც ემოციებით დტვირთული დაბრუნდა. „ლექსებს რომ ვყვებოდი, ტუჩებს მაყოლებდნენ, და ეს ყველაზე დიდი საჩუქარია ჩემთვის“ - აღნიშნა მან.
უახლოეს მომავალში შემოქმედებითი საღამოს გამართვას აპირებს, რაღაც განსხვავებულს გეგმავს, არა ისეთს, როგორსაც ყველა აკეთებს: „საღამო თეატრში შედგება და თეატრალური ხასიათი ექნება, ერთი კაცის თეატრის სტილში“.
