პირველი ნახატი - გოჭი;
საყვარელი პერსონაჟი - პეპელა;
ხატავს ყველგან: ქუჩაში, ტრანსპორტში, აკადემიაში...
ხატია ბათუმაშვილი სამხატვრო აკადეემიის სტუდენტია, თუმცა, აკადემიამდე იყო საქართველოს უნივერსიტეტი და კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი მისგან სრულიად განსხვავებული პროფესიებით.
"ყოველთვის მინდოდა სამხატვრო აკადემიაში ჩაბარება, თუმცა, ჩემი მშობლების სურვილით სხვა პროფესია ავირჩიე. მამაჩემს სულ უნდოდა, ექიმი გამოვსულიყავი. ისიც ხატავს, ძალიან ბევრი ნამუშევარი აქვს. ახლა უკვე შეეგუვნენ ჩემს არჩევანს, ძალიან მოსწონთ ჩემი ნამუშევრები" - ამბობს ხატია.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო, თავიდან ჩანახატებს აკეთებდა, შემდეგ კი ძალიან ნელა იწყებდა ფურცელზე გადატანას. ხატავდა ყველაფერს: ნატურმორტები, პეიზაჟი, ზღაპრის პერსონაჟები. განვითარებაში მამიდა დაეხმარა.
"მამიდას დიდი დახმარებით შევძელი, რომ აქამდე მოვსულიყავი. ბავშვობიდან, როდესაც ხატვა დავიწყე, სულ მასწავლიდა, მეხმარებოდა. ის ამომიდგა მხარში, რომ აკადემიაში ჩამებარებინა და ხატვას გავყოლოდი. მამიდა პროფესიით ანიმატორი და ილუსტრატორია, მეც ვაპირებ მომავალში ვაკეთო ანიმაციები და ზღაპრის ილუსტრაციები".
უმეტესად ხატავს პერსონაჟებს, ისინი გამოგონილია. როგორც ხატია ყვება, პერსონაჟებზე ბევრს ფიქრობს, რადგან მას თვითონ ქმნის და შემდეგ გადააქვს ფურცელზე ჩანახატის სახით. "პერსონაჟებს არ ვიხატავ, ჩემით ვიგონებ ყოველთვის".
მათზე მუშაობა ბევრ დროსა და ენერგიას მოითხოვს. ის ყოველთვის ცდილობს, განმარტოვდეს ოთახში და მშვიდად, აუჩქარებლად იმუშაოს.
არ ჰქონია პერსონალური გამოფენა, რამდენიმე შეთავაზების მიუხედავად მისი ნამუშევრები ავტორს არ მოშორებია, თუმცა, იყო წარმატებები აკადემიის ფარგლებში. ხატიას ნახატი: მოხუცი ქალის პორტრეტი, სამხატვრო აკადემიის გამოფენაზე ერთ-ერთ საუკეთესო ნამუშევრად შეაფასეს. მომავალი გამოფენისთვის, რომლის გახსნაც უახლოეს მომავალში იგეგმება, ხატიას ორი ნამუშევარია შერჩეული.
იგი ამჯერად პროგრამაში ხატავს. მუშაობს ანიმაციებზე, რომლებსაც აპლიკაციით აკეთებს.
"ანიმაცის ვაკეთებ ჭრიჭინა და ჭიანჭველაზე. ჯერ პერსონაჟებს ვხატავ პროგრამაში, შემდეგ ამ პერსონაჟებს ამოვჭრი, გავამოძრავებ და გადავიღებ. ჯერჯერობით ამაზე ვმუშაობ, თუმცა, გეგმები მაქვს, ძალიან მომწონს კომპიუტერით ხატვა და ვაპირებ მუშაობის ამ კუთხით გაგრძელებას".
გამოგონილი პერსონაჟები
30 მარტი, 2014
სხვა სტატიები
19 ოქტომბერი, 2014
“ბავშვობაში მინდოდა, რომ ზოოპარკის მეპატრონე ვყოფილიყავი, ზოოპარკში დამლაგებლად ან ცხოველების მომვლელადაც კი მსურდა მუშაობა, ცხოველები მიყვარდა ძალიან, სწორედ ამიტომ სახლში მქონდა „ზოოპარკი“: რაც კი შინაური ცხოველი არსებობს, მგონი, ყველა მყავდა. მე კიდევ ყოველთვის მინდოდა ცხენი მყოლოდა, ეს ცხოველი განსაკუთრებულად მიყვარდა“.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
04 ოქტომბერი, 2014
ახალგაზრდა კალიგრაფი, ხელოვნების მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, პედაგოგი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტი ოთარ მჭედლიშვილი საქართველოში ერთ-ერთია, ვინც ხელით წერის უძველეს ტრადიციას იზიარებს. იგი საკუთარ ნამუშევრებს ხბოს ტყავზე, ეტრატზე, ქმნის, საწერად ლერწმის კალამსა და ბატის ფრთას იყენებს, ხოლო, რაც შეეხება მის მთავარ ნიშას, რაც სხვებისაგან გამოარჩევს, სწორედ რომ საწერი მასალა და გოთიკური სტილია.
20 სექტემბერი, 2014
ჯგუფი ,,მგზავრების” პროდიუსერი ჯგუფის ისტორიაზე, საქმიანობაზე, ქართველ და უცხოელ მსმენელზე საუბრობს.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
12 ივლისი, 2014
შეხვედრა „დელისის“ მეტროსთან დავნიშნეთ. ინგა ბატატუნაშვილი მხატვარია. მეგობარ მხატვარ სოსო ქუმსიაშვილთან ერთად მხვდება. ცოტა ხანში მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივიკვლევთ გზას კორპუსებს შორის. „ხომ კარგია, რომ ერთად მოვდივართ, მარტო ვერ მოაგნებდი ამ ადგილს“ - მეუბნება გზადაგზა. კიბეებზე ავდივართ. ოთახებიდან ადამიანები იხედებიან, ინგას ესალმებიან და მოიკითხავენ. უკვე წარმოვიდგინე, როგორია მისი სახელოსნო. ბოქლომს ხსნის, რკინის კარს აღებს და იმწამსვე საღებავების სუნს ვგრძნობ. ნათელი ოთახია სამი კედლის გასწვრივ, პირუკუ ალაგია ნახატები, მეოთხე კედელში ჩასმულ ორ ფანჯარაზე შინდისფერი და მოყვითალო ფარდები გადაწეულია და სინათლე შემოდის. ფანჯრების რაფებზე, ოთახის კუთხეებში, კედლებთან, ფუნჯები, საღებავები და ათასი სხვა ნივთი ალაგია, რომელთა უმეტესობის დანიშნულებას, ალბათ, მხოლოდ მხატვრები თუ მიხვდებიან.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს ფონდ ”ღია საზოგადოება-საქართველოს” პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.