პოეზია - ვით სულის სარკე...
10 თებერვალი, 2015
პოეზია - ვით სულის სარკე... ელფოსტაბეჭდვა FaceBook Twitter
"პოეზიას ჩარჩოში ვერ ჩავსვამთ, რადგან მას სამყარო არ იტევს. ეს შინაგანი ძალაა, რომელიც ხმაურობს, გკიდებს ხელს და მიგათრევს მზის სხივებისკენ, თვით თავისუფლების გზისკენ, რომ გაზიაროს ჭეშმარიტებას".

ლექსის წერა მისთვის ემოციისგან დაცლას ჰგავს, წერს ხასიათის მიხედვით, განცდიდან განცდამდე. ლექსი ზოგიერთი მკითხველისთვის არის მხოლოდ სტრიქონები, გარითმული ან ტაეპები, თუმცა, ის ლექსს წერს გულის აჩქარებამდე, სულის დამშვიდებამდე, კანიდან გამოძრომამდე, განთიადიდან ალიონამდე, თავისუფლებამდე, ემოციების უკანასკნელ ამოფეთქვამდე, ვარდობისთვიდან ვარდობისთვემდე...

გიორგი ოქროპირიძე ახალგაზრდა პოეტია, პირველი ლექსი მან მეშვიდე კლასში დაწერა და არც უფიქრია, რომ ამ გზას გაჰყვებოდა. გიორგის არ აქვს პოეზიისთვის დამახასიათებელი გარკვეული ჟანრი არჩეული. ამბობს, რომ დოგმატურობას არ ემხრობა, ყოველთვის წერს იმას, რასაც გრძნობს, წინასწარ არასდროს ფიქრობს, თუ რა სტრუქტურა ექნება თავის ლექსს.

რაც შეეხება მის შემოქმედებას, თავდაპირველად გიორგი არ აპირებდა, საჯარო გაეხადა თავისი ლექსები, თუმცა, შემოთავაზება მიიღო და უახლოეს მომავალში გამოსცემს კრებულს მეგობრებთან ერთად.
მისი საყვარელი პოეტი რატი ამაღლობელია, ფიქრობს, რომ მას განსხვავებული წერის სტილი აქვს და ამით მოხიბლულია. საყვარელი ლექსიც ამავე პოეტის შემოქმედებიდანაა - "წრე".
ამჟამად გიორგი ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგია-ფილოსოფიის მეორე კურსის სტუდენტია, ის საზოგადოებრივ აქტივობებში ხშირად ღებულობს მონაწილეობას და ესწრება სხვადასხვა საჯარო ლექციასა და პოეზიის საღამოს, ცდილობს დრო მაქსიმალურად გამოიყენოს, რადგან "წამია, წუთი-სოფელი". 

როგორც გიორგი აცხადებს, ის არ არის პოეტი, უბრალოდ წერს ლექსებს, ჩანახატებს, ფიქრობს, რომ "დუმს" სიტყვით და უთქმელ ემოციებს, გრძნობებსა და ტკივილს კალმითა და იმედით ებრძვის.
პოეტისთვის მტკივნეული თემა საზოგადოების განათლების დონეა. იგი უკმაყოფილებას გამოთქვამს ახალგაზრდების დამოკიდებულებისადმი წიგნის მიმართ, ფიქრობს, რომ კითხვის დაბალი დონე განსაკუთრებით შემოქმედებითობასა და პოეზიაზე აისახება. 

"დიდად სახარბიელო არ არის საზოგადოების დამოკიდებულება პოეზიისადმი, თუმცა, არც მიკვირს. ახალგაზრდობის უმეტესობას პოეზია და შემოქმედებითი კუთხე მეორეხარისხოვნად მიაჩნიათ, რადგან მათ არ იციან ფასი თითოეული იმ სამკაულისა, რაც ლექსით, თეატრითა და პოეზიით მიაღწია კაცობრიობამ".
ახალგაზრდა პოეტებს ურჩევს არ შეწყვიტონ განვითარებისკენ სვლა, ეძიონ, ისწავლონ და შექმნან სულიდან მომავალი სიტყვებისგან ჭეშმარიტება: "ის, რაც საზოგადოებისთვის პოეზიაა, ჩვენთვის კი სულის სარკე. პოეზიის ქარტეხილში გავლას ნებისყოფა და ენერგია სჭირდება, პუბლიკასთან მდგარ პოეტს კი - კარგი მკითხველი, ასე რომ, საკუთარ თავსაც და კოლეგებსაც ვუსურვებდი გვყოლოდეს კრიტიკოსი შემფასებლები, რადგან კრიტიკა ზრდის პოეტს".


სხვა სტატიები
 „რაც უნდა მოხდეს, მაინც დავხატავ...“
19 ოქტომბერი, 2014
“ბავშვობაში მინდოდა, რომ ზოოპარკის მეპატრონე ვყოფილიყავი, ზოოპარკში დამლაგებლად ან ცხოველების მომვლელადაც კი მსურდა მუშაობა, ცხოველები მიყვარდა ძალიან, სწორედ ამიტომ სახლში მქონდა „ზოოპარკი“: რაც კი შინაური ცხოველი არსებობს, მგონი, ყველა მყავდა. მე კიდევ ყოველთვის მინდოდა ცხენი მყოლოდა, ეს ცხოველი განსაკუთრებულად მიყვარდა“.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
ახალგაზრდა კალიგრაფი და ხელით წერის უძველესი ტრადიცია
04 ოქტომბერი, 2014
ახალგაზრდა კალიგრაფი, ხელოვნების მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, პედაგოგი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტი ოთარ მჭედლიშვილი საქართველოში ერთ-ერთია, ვინც ხელით წერის უძველეს ტრადიციას იზიარებს. იგი საკუთარ ნამუშევრებს ხბოს ტყავზე, ეტრატზე, ქმნის, საწერად ლერწმის კალამსა და ბატის ფრთას იყენებს, ხოლო, რაც შეეხება მის მთავარ ნიშას, რაც სხვებისაგან გამოარჩევს, სწორედ რომ საწერი მასალა და გოთიკური სტილია.
ახალი რუსული გზა „მგზავრებისთვის“
20 სექტემბერი, 2014
ჯგუფი ,,მგზავრების” პროდიუსერი ჯგუფის ისტორიაზე, საქმიანობაზე, ქართველ და უცხოელ მსმენელზე საუბრობს.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
ინგა ბატატუნაშვილის საღებავები, ტილოები და ფუნჯები
12 ივლისი, 2014
შეხვედრა „დელისის“ მეტროსთან დავნიშნეთ. ინგა ბატატუნაშვილი მხატვარია. მეგობარ მხატვარ სოსო ქუმსიაშვილთან ერთად მხვდება. ცოტა ხანში მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივიკვლევთ გზას კორპუსებს შორის. „ხომ კარგია, რომ ერთად მოვდივართ, მარტო ვერ მოაგნებდი ამ ადგილს“ - მეუბნება გზადაგზა. კიბეებზე ავდივართ. ოთახებიდან ადამიანები იხედებიან, ინგას ესალმებიან და მოიკითხავენ. უკვე წარმოვიდგინე, როგორია მისი სახელოსნო. ბოქლომს ხსნის, რკინის კარს აღებს და იმწამსვე საღებავების სუნს ვგრძნობ. ნათელი ოთახია სამი კედლის გასწვრივ, პირუკუ ალაგია ნახატები, მეოთხე კედელში ჩასმულ ორ ფანჯარაზე შინდისფერი და მოყვითალო ფარდები გადაწეულია და სინათლე შემოდის. ფანჯრების რაფებზე, ოთახის კუთხეებში, კედლებთან, ფუნჯები, საღებავები და ათასი სხვა ნივთი ალაგია, რომელთა უმეტესობის დანიშნულებას, ალბათ, მხოლოდ მხატვრები თუ მიხვდებიან.

Carpet Cleaning Calgary