ხატვით ლაპარაკი...
05 ნოემბერი, 2015
ხატვით ლაპარაკი... ელფოსტაბეჭდვა FaceBook Twitter
თამთა დოლიძე სამხატვრო აკადემიაში ფერწერაზე სწავლობს. "ხატვა 2-3 წლიდან დავიწყე, როცა ფანქრის ჭერა შევძელი, მას შემდეგ ვხატავ. 4 წლის ვიყავი, გამოფენაში რომ მივიღე მონაწილეობა".

ხატვის გარეშე საკუთარი თავი ვერ წარმოუდგენია: "ყველა ადამიანს ხომ აქვს თავისი ადგილი, ყველა რაღაცას ემსახურება, ჰოდა, მე ხატვის გარეშე თითქოს უადგილოდ ვარ და არ ვარსებობ. პიკასო ამბობდა: "მე ყველაფერს არ ვამბობ, მაგრამ ყველაფერს ვხატავ"-ო, მეც ასე ვარ, დაახლოებით. ეს არის დაუსრულებელი შეცნობის წყურვილი, გამუდმებული ძიება და მიუხედავად ამისა, თითქოს მაინც ვერასდროს პოულობ იმ პაწაწინა ნამცეცს, რაც გაკლია, რაც ყოველივეს ცხადს გახდიდა".


თავისუფალ დროს: "ვცდილობ, აქტიურად ჩავება ლაშქრობებში. ფილმებსა და ანიმაციებს ხშირად ვუყურებ. გუშინ " ციცინათელების სასაფლაო" ვნახე და პირველი კადრიდან ბოლომდე ვტიროდი. წიგნების კითხვას ვუთმობ დიდ დროს, საყვარელი ავტორი არ მყავს, რგორც ჩანს, სულ საუკეთესო წიგნებს ვკითხულობ. ამ ბოლო დროს სხვადასხვა ხალხთა ფოლკლორით დავინტერესდი. ალპური ზონა არის ჩემი სამყარო, უზარმაზარი მთები და სივრცეები, საძოვრები, კლდეები. საერთოდ ბოდიალი მიყვარს, თუნდაც ქალაქში, ხანდახან შეიძლება არც არაფერს ვუყურებდე, უბრალოდ მივდიოდე და უეცრად სხვაგან ამოვყო თავი".

ახალგაზრდა მხატვარს პირველი პერსონალური გამოფენა 2008 წელს ჰქონდა, ხოლო ბოლო 2015 წლის გაზაფხულზე. მას ჯერ მომავალთან მიმართებაში კონკრეტული გეგმები არ აქვს: "პირველი გამოფენა 2008 წელს მქონდა ოზურგეთში, ხოლო ბოლო წელს გაზაფხულზე. გამოფენამ წარმატებით ჩაიარა. ამჟამად კონკრეტული გეგმები არ მაქვს, მომავალში ვფიქრობ გერმანიაში სასწავლებლად წასვლაზე".












სხვა სტატიები
 „რაც უნდა მოხდეს, მაინც დავხატავ...“
19 ოქტომბერი, 2014
“ბავშვობაში მინდოდა, რომ ზოოპარკის მეპატრონე ვყოფილიყავი, ზოოპარკში დამლაგებლად ან ცხოველების მომვლელადაც კი მსურდა მუშაობა, ცხოველები მიყვარდა ძალიან, სწორედ ამიტომ სახლში მქონდა „ზოოპარკი“: რაც კი შინაური ცხოველი არსებობს, მგონი, ყველა მყავდა. მე კიდევ ყოველთვის მინდოდა ცხენი მყოლოდა, ეს ცხოველი განსაკუთრებულად მიყვარდა“.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
ახალგაზრდა კალიგრაფი და ხელით წერის უძველესი ტრადიცია
04 ოქტომბერი, 2014
ახალგაზრდა კალიგრაფი, ხელოვნების მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, პედაგოგი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტი ოთარ მჭედლიშვილი საქართველოში ერთ-ერთია, ვინც ხელით წერის უძველეს ტრადიციას იზიარებს. იგი საკუთარ ნამუშევრებს ხბოს ტყავზე, ეტრატზე, ქმნის, საწერად ლერწმის კალამსა და ბატის ფრთას იყენებს, ხოლო, რაც შეეხება მის მთავარ ნიშას, რაც სხვებისაგან გამოარჩევს, სწორედ რომ საწერი მასალა და გოთიკური სტილია.
ახალი რუსული გზა „მგზავრებისთვის“
20 სექტემბერი, 2014
ჯგუფი ,,მგზავრების” პროდიუსერი ჯგუფის ისტორიაზე, საქმიანობაზე, ქართველ და უცხოელ მსმენელზე საუბრობს.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
ინგა ბატატუნაშვილის საღებავები, ტილოები და ფუნჯები
12 ივლისი, 2014
შეხვედრა „დელისის“ მეტროსთან დავნიშნეთ. ინგა ბატატუნაშვილი მხატვარია. მეგობარ მხატვარ სოსო ქუმსიაშვილთან ერთად მხვდება. ცოტა ხანში მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივიკვლევთ გზას კორპუსებს შორის. „ხომ კარგია, რომ ერთად მოვდივართ, მარტო ვერ მოაგნებდი ამ ადგილს“ - მეუბნება გზადაგზა. კიბეებზე ავდივართ. ოთახებიდან ადამიანები იხედებიან, ინგას ესალმებიან და მოიკითხავენ. უკვე წარმოვიდგინე, როგორია მისი სახელოსნო. ბოქლომს ხსნის, რკინის კარს აღებს და იმწამსვე საღებავების სუნს ვგრძნობ. ნათელი ოთახია სამი კედლის გასწვრივ, პირუკუ ალაგია ნახატები, მეოთხე კედელში ჩასმულ ორ ფანჯარაზე შინდისფერი და მოყვითალო ფარდები გადაწეულია და სინათლე შემოდის. ფანჯრების რაფებზე, ოთახის კუთხეებში, კედლებთან, ფუნჯები, საღებავები და ათასი სხვა ნივთი ალაგია, რომელთა უმეტესობის დანიშნულებას, ალბათ, მხოლოდ მხატვრები თუ მიხვდებიან.

Carpet Cleaning Calgary