თვითნასწავლი მოქანდაკე
12 ოქტომბერი, 2013
თვითნასწავლი მოქანდაკე ელფოსტაბეჭდვა FaceBook Twitter
სანაპიროზე, მშრალ ხიდზე, სკვერში მხატვრის ქანდაკება დგას, მის გვერდით პატარა სკამია, სახელად „უცნობი მხატვარი“ ჰქვია. ეს ახალაგზრდა მოქანდაკის ლევან ბუჯიაშვილის ერთ-ერთი ნამუშევარია, რომელსაც თბილისელები კარგად იცნობენ. მის ნამუშევრებს თბილისში ბევრ ადგილას შეხვდებით.
რუსთაველის გამზირზე, ალბათ, ყველას შეგინიშნავთ პატარა ქანდაკებები, რომელიც გამვლელის ყურადღებას იქცევს. ეს ფიგურები, ძირითადად, სხვადასხვა ხასიათის ქართული ტიპაჟია - მიკიტანი, მეეზოვე, ჯამბაზი, თუმცა, 50 ქანდაკებიდან რამდენიმე ფიგურა მოიპარეს. ქანდაკებები რუსთაველზე უკვე 5 წელია ცხოვრობენ. არავინ რჩება გულგრილი.

ძერწვა 4-5 წლისამ დაიწყო. 6 წლის ასაკში მოსწავლეთა ახალგაზრდობის სასახლეში, ქანდაკების წრეზე მიიყვანეს. ორი წელი იარა, მაგრამ 9 აპრილის მოვლენების გამო სწავლა შეწყვიტა. 15 წლამდე სხვადასხვა წრეზე დადიოდა, მაგრამ დიდხანს ვერსად ჩერდებოდა. შემდეგ ტექნიკურ უნივერსიტეტში არქიტექტურის ფაკულტეტზე ჩააბარა. დაამთავრა ამავე სასწავლებელში ასებული კოლეჯი „ნატიფი ხელოვნების სკოლა“. მალევე მიხვდა, რომ მისი მოწოდება ქანდაკებაზე მუშაობა იყო და ბავშობისდროინდელი საქმიანობა გაიხსენა.

პირველი ქანდაკება 1997 წელს შექმნა, რომელსაც „სიყვარული“ უწოდა, ჩახუტებული გოგო და ბიჭია გამოსახული. მასალად ხე გამოიყენა. „ეს ნამუშევარი რომ მივიტანე, ძალიან მოეწონათ, მაგრამ არ დამიჯერეს, რომ ჩემი გაკეთებული იყო. ამან უფრო მეტად სტიმული მომცა, შემდეგ მეორე ნამუშევარი გავაკეთე, მესამე და დარწმუნდნენ ჩემს შესაძლებლობებში“ - აღნიშნა ლევანმა.

თავდაპირველად ქანდაკებების კეთება ხეზე ჭრით დაიწყო, შემდეგ მდინარის ნაპირას აგროვებდა ქვებს, გამორიყულ ხის ფესვებს, ძვლებს, გადაყრილ რკინას. ბოლო პერიოდში ბრინჯაოზე დაიწყო მუშაობა.

პირველი პერსონალური გამოფენა 2000 წელს ტექნიკური უნივერსიტეტის ფოიეში ჰქონდა, მეორე პერონალური ექსპოზიცია კი „ბაია გალერეაში“.

იყო გამოფენები საზღვარგარეთ: ბარსელონა, ინგლისი, ლიტვა, ფლორენცია, შვეიცარია, ირანი.

უყვარს სალვადორ დალი, მიქელანჯელო, პიკასო...

სხვადასხვა დროს სხვადასხვა ქანდაკების კეთებითაა გატაცებული.

„ვაცნობიერებ, რომ ღვთისგან მაქვს ძალიან დიდი ნიჭი ნაჩუქარი და თავს ვალდებულად ვგრძნობ, დიდ აუდიტორიას გავაცნო ჩემი შემოქმედება“ - აღნიშნა ლევანმა.

ბედნიერია, როდესაც ქანდაკებაზე მუშაობს. არ უყვარს ზამთარი, და ეს მის ნამუშევრებზეც აისახება. უყვარს გაზაფხული და ყველაზე ბევრ ნამუშევარს გაზაფხულსა და ზაფხულში ქმნის. „თუ უარყოფითი ემოცია გაქვს, ის მაშინვე შეეტყობა ნამუშევარს.“

ქანდაკებას თითებით გრძნობს. საქმე თუ მის ნამუშევარს ეხება, ძალიან დიდ ნებისყოფას იჩენს. ცხოვრების დიდ ნაწილს კი სახელოსნოში ატარებს.

სხვა სტატიები
 „რაც უნდა მოხდეს, მაინც დავხატავ...“
19 ოქტომბერი, 2014
“ბავშვობაში მინდოდა, რომ ზოოპარკის მეპატრონე ვყოფილიყავი, ზოოპარკში დამლაგებლად ან ცხოველების მომვლელადაც კი მსურდა მუშაობა, ცხოველები მიყვარდა ძალიან, სწორედ ამიტომ სახლში მქონდა „ზოოპარკი“: რაც კი შინაური ცხოველი არსებობს, მგონი, ყველა მყავდა. მე კიდევ ყოველთვის მინდოდა ცხენი მყოლოდა, ეს ცხოველი განსაკუთრებულად მიყვარდა“.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
ახალგაზრდა კალიგრაფი და ხელით წერის უძველესი ტრადიცია
04 ოქტომბერი, 2014
ახალგაზრდა კალიგრაფი, ხელოვნების მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, პედაგოგი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტი ოთარ მჭედლიშვილი საქართველოში ერთ-ერთია, ვინც ხელით წერის უძველეს ტრადიციას იზიარებს. იგი საკუთარ ნამუშევრებს ხბოს ტყავზე, ეტრატზე, ქმნის, საწერად ლერწმის კალამსა და ბატის ფრთას იყენებს, ხოლო, რაც შეეხება მის მთავარ ნიშას, რაც სხვებისაგან გამოარჩევს, სწორედ რომ საწერი მასალა და გოთიკური სტილია.
ახალი რუსული გზა „მგზავრებისთვის“
20 სექტემბერი, 2014
ჯგუფი ,,მგზავრების” პროდიუსერი ჯგუფის ისტორიაზე, საქმიანობაზე, ქართველ და უცხოელ მსმენელზე საუბრობს.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
ინგა ბატატუნაშვილის საღებავები, ტილოები და ფუნჯები
12 ივლისი, 2014
შეხვედრა „დელისის“ მეტროსთან დავნიშნეთ. ინგა ბატატუნაშვილი მხატვარია. მეგობარ მხატვარ სოსო ქუმსიაშვილთან ერთად მხვდება. ცოტა ხანში მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივიკვლევთ გზას კორპუსებს შორის. „ხომ კარგია, რომ ერთად მოვდივართ, მარტო ვერ მოაგნებდი ამ ადგილს“ - მეუბნება გზადაგზა. კიბეებზე ავდივართ. ოთახებიდან ადამიანები იხედებიან, ინგას ესალმებიან და მოიკითხავენ. უკვე წარმოვიდგინე, როგორია მისი სახელოსნო. ბოქლომს ხსნის, რკინის კარს აღებს და იმწამსვე საღებავების სუნს ვგრძნობ. ნათელი ოთახია სამი კედლის გასწვრივ, პირუკუ ალაგია ნახატები, მეოთხე კედელში ჩასმულ ორ ფანჯარაზე შინდისფერი და მოყვითალო ფარდები გადაწეულია და სინათლე შემოდის. ფანჯრების რაფებზე, ოთახის კუთხეებში, კედლებთან, ფუნჯები, საღებავები და ათასი სხვა ნივთი ალაგია, რომელთა უმეტესობის დანიშნულებას, ალბათ, მხოლოდ მხატვრები თუ მიხვდებიან.

Carpet Cleaning Calgary