„თეატრალური უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკა რუსუდან მიქელაძის მიერაა შექმნილი, რომელიც თავად ასწავლიდა უნივერსიტეტში რუსულ ენას. ის დადიოდა პეტერბურგში და იქიდან ჩამოჰქონდა უნიკალური წიგნები. სამწუხაროდ, ამ ხანძრის გამო ძალიან ბევრი წიგნი განადგურდა. შემდეგ შემოწირულობით დაიწყო ბიბლიოთეკის შევსება. ცნობილი ადამიანები, მსახიობები, რეჟისორები, მეცნიერები გვაძლევდნენ საკუთარი სახლიდან მოტანილ წიგნებს. ასევე სხვადასხვა უნივერსიტეტიც გვჩუქნის საკუთარ გამოცემებს“ - გვითხრა სასწავლო-სამეცნიერო ბიბლიოთეკის დირექტორმა ნანა მაჩაბელმა.
1970 წლიდან შეიქმნა საცნობარო ბიბლიოგრაფიული განყოფილება და სასწავლო-სამეცნიერო მუშაობა ამჟამადაც მიმდინარეობს. ხდება იმ ჟურნალ-გაზეთების მოძიება, სადაც უნივერსიტეტისთვის საჭირო ინფორმაციაა განთავსებული, შემდეგ მათი აკინძვა და ხელით დამუშავებული მასალის ბიბლიოთეკისთვის შემატება. საქართველოსა და მის ფარგლებს გარეთ ბუკინისტურ მაღაზიებში შეძენილი უნიკალური წიგნებითა და პერიოდული გამოცემებითაც ხდებოდა წიგნადი ფონდის გამდიდრება.
უნივერსიტეტს დიდი დახმარება გაუწია მოსკოვისა და სანკტ-პეტერბურგის სახელოვნებო უმაღლესმა სასწავლებლებმა, ასევე, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩომ, რომლებმაც საჩუქრად გადასცეს გარკვეული რაოდენობის სპეციფიკური ლიტერატურა.
მიუხედავად ამისა, სასწავლო წიგნების რაოდენობაზე შენიშვნა აქვთ სტუდენტებს. მათი თქმით, ქართულენოვანი წიგები დეფიციტურია, წიგნების რაოდენობა საკმარისი არ არის.
„უმთავრესი პრობლემა ის არის, რომ საზღვარგარეთის ლიტერატურა, დრამატურგია, რომელიც არ არის ნათარგმნი ქართულ ენაზე, დეფიციტურია, თუმცა, რაც ნათარგმნია, არც ის არის საკმარისი. მხატვრული ლიტერატურა არც ისე მრავალფეროვანია, აკლია თანამედროვე ქართული და საზღვარგარეთის ლიტერატურაც. მოხარული ვიქნები, თუ ქართულ ლიტერატურას, მხატვრულსაც მეტი ყურადღება მიექცევა. კურსის მიერ გასავლელი სახელმძღვანელოებიც არ არის სრულყოფილი, იმედი მაქვს, მომავალში ყველა პრობლემა მოგვარდება“ - გვითხრა თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტმა თეკლა ქაროსანიძემ.
მეტი წიგნის საჭიროებაზე საუბრობს ასევე თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტი ანი ხავთასი: „არაფრით გამოირჩევა ჩვენი ბიბლიოთეკა. ხშირად მპასუხობენ, რომ ის წიგნი, რომელიც მე მინდა, უკვე გატანილია. საერთოდ ამაზე ყოველთვის პრობლემაა, იქვე უნდა წაიკითხო, ან ასლის გადასაღებად მიიტანო. წიგნებიც საკმაოდ ძველია. ვისურვებდი, რომ პირობებიც უკეთესი იყოს და რაც შეიძლება მეტი წიგნი“.
როგორც ბიბლიოთეკის დირექტორი ნანა მაჩაბელი ამბობს, წიგნების შეძენა მთლიანად უნივერსიტეტის ფონდიდან ხდება და სამინისტრო ამისთვის ცალკე თანხას არ გამოყოფს, რის გამოც ისინი წიგნებს დიდი ტირაჟით ვერ ყიდულობენ: “სამინისტროს უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკისთვის ცალკე თანხა არ გამოუყვია, თუმცა, რასაც სამინისტრო თავად ბეჭდავს, იმას გვაძლევენ. ჩვენი ფონდიდან ხდება წიგნების შეძენა. მაგალითად, 2013 წელს 12 ათასი ლარის წიგნები ვიყიდეთ, რაც ჩვენი უნივერსიტეტის ბიუჯეტისთვის ძალიან დიდი თანხაა“.
როგორც ნანა მაჩაბელი ამბობს, ის მაქსიმალურად ცდილობს, რომ სილაბუსების მიხედვით ყველა ის წიგნი შეიძინოს, რასაც პედაგოგოები უკვეთავენ: “მყავს დისტრიბუტორები, რომელთაც შეკვეთებს ვაძლევ და სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩამოაქვთ წიგნები, რაც ასევე ძალიან ძვირი ჯდება, მაგრამ პედაგოგები, რომ გვიკვეთავენ, ე.ი საჭირო და აუცილებელია, რომ ჩამოვიტანოთ. თუმცა, როგორც მოგახსენეთ, მცირე ბიუჯეტის გამო დიდი რაოდენობით ვერ ვყიდულობთ. ყველაფერი ფულთან არის დაკავშირებული, თორემ სადაც 2-ს და 3-ს ვყიდულობ, იქ 20-საც ვიყიდი, ეს ჩემზე არ არის დამოკიდებული. რის საშუალებასაც ბიუჯეტი მაძლევს, იმ ტირაჟით ვყიდულობ წინებს. რაც მთვარია, რექტორი გვყავს ისეთი, რომელმაც იცის წიგნის ფასი და მე არ მახსენდება შემთხვევა, რომ რამეზე უარი მითხრას, თუ, რა თქმა უნდა, ეს უნივერსიტეტის ფონდს შეუძლია“.
1970 წლიდან შეიქმნა საცნობარო ბიბლიოგრაფიული განყოფილება და სასწავლო-სამეცნიერო მუშაობა ამჟამადაც მიმდინარეობს. ხდება იმ ჟურნალ-გაზეთების მოძიება, სადაც უნივერსიტეტისთვის საჭირო ინფორმაციაა განთავსებული, შემდეგ მათი აკინძვა და ხელით დამუშავებული მასალის ბიბლიოთეკისთვის შემატება. საქართველოსა და მის ფარგლებს გარეთ ბუკინისტურ მაღაზიებში შეძენილი უნიკალური წიგნებითა და პერიოდული გამოცემებითაც ხდებოდა წიგნადი ფონდის გამდიდრება.
უნივერსიტეტს დიდი დახმარება გაუწია მოსკოვისა და სანკტ-პეტერბურგის სახელოვნებო უმაღლესმა სასწავლებლებმა, ასევე, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩომ, რომლებმაც საჩუქრად გადასცეს გარკვეული რაოდენობის სპეციფიკური ლიტერატურა.
მიუხედავად ამისა, სასწავლო წიგნების რაოდენობაზე შენიშვნა აქვთ სტუდენტებს. მათი თქმით, ქართულენოვანი წიგები დეფიციტურია, წიგნების რაოდენობა საკმარისი არ არის.
„უმთავრესი პრობლემა ის არის, რომ საზღვარგარეთის ლიტერატურა, დრამატურგია, რომელიც არ არის ნათარგმნი ქართულ ენაზე, დეფიციტურია, თუმცა, რაც ნათარგმნია, არც ის არის საკმარისი. მხატვრული ლიტერატურა არც ისე მრავალფეროვანია, აკლია თანამედროვე ქართული და საზღვარგარეთის ლიტერატურაც. მოხარული ვიქნები, თუ ქართულ ლიტერატურას, მხატვრულსაც მეტი ყურადღება მიექცევა. კურსის მიერ გასავლელი სახელმძღვანელოებიც არ არის სრულყოფილი, იმედი მაქვს, მომავალში ყველა პრობლემა მოგვარდება“ - გვითხრა თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტმა თეკლა ქაროსანიძემ.
მეტი წიგნის საჭიროებაზე საუბრობს ასევე თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტი ანი ხავთასი: „არაფრით გამოირჩევა ჩვენი ბიბლიოთეკა. ხშირად მპასუხობენ, რომ ის წიგნი, რომელიც მე მინდა, უკვე გატანილია. საერთოდ ამაზე ყოველთვის პრობლემაა, იქვე უნდა წაიკითხო, ან ასლის გადასაღებად მიიტანო. წიგნებიც საკმაოდ ძველია. ვისურვებდი, რომ პირობებიც უკეთესი იყოს და რაც შეიძლება მეტი წიგნი“.
როგორც ბიბლიოთეკის დირექტორი ნანა მაჩაბელი ამბობს, წიგნების შეძენა მთლიანად უნივერსიტეტის ფონდიდან ხდება და სამინისტრო ამისთვის ცალკე თანხას არ გამოყოფს, რის გამოც ისინი წიგნებს დიდი ტირაჟით ვერ ყიდულობენ: “სამინისტროს უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკისთვის ცალკე თანხა არ გამოუყვია, თუმცა, რასაც სამინისტრო თავად ბეჭდავს, იმას გვაძლევენ. ჩვენი ფონდიდან ხდება წიგნების შეძენა. მაგალითად, 2013 წელს 12 ათასი ლარის წიგნები ვიყიდეთ, რაც ჩვენი უნივერსიტეტის ბიუჯეტისთვის ძალიან დიდი თანხაა“.
როგორც ნანა მაჩაბელი ამბობს, ის მაქსიმალურად ცდილობს, რომ სილაბუსების მიხედვით ყველა ის წიგნი შეიძინოს, რასაც პედაგოგოები უკვეთავენ: “მყავს დისტრიბუტორები, რომელთაც შეკვეთებს ვაძლევ და სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩამოაქვთ წიგნები, რაც ასევე ძალიან ძვირი ჯდება, მაგრამ პედაგოგები, რომ გვიკვეთავენ, ე.ი საჭირო და აუცილებელია, რომ ჩამოვიტანოთ. თუმცა, როგორც მოგახსენეთ, მცირე ბიუჯეტის გამო დიდი რაოდენობით ვერ ვყიდულობთ. ყველაფერი ფულთან არის დაკავშირებული, თორემ სადაც 2-ს და 3-ს ვყიდულობ, იქ 20-საც ვიყიდი, ეს ჩემზე არ არის დამოკიდებული. რის საშუალებასაც ბიუჯეტი მაძლევს, იმ ტირაჟით ვყიდულობ წინებს. რაც მთვარია, რექტორი გვყავს ისეთი, რომელმაც იცის წიგნის ფასი და მე არ მახსენდება შემთხვევა, რომ რამეზე უარი მითხრას, თუ, რა თქმა უნდა, ეს უნივერსიტეტის ფონდს შეუძლია“.
