თექაზე მუშაობა მანამდე ისწავლა, ვიდრე სანთელზე. თექასაც თვითონ ამუშავებს ხელით: „ძალიან შრომატევადია და უკვე იშვიათად ვაკეთებ, მხოლოდ ახლობლებს ვუკეთებ“.
ხელსაქმე ბავშვობიდან აინტერესებდა. სულ იჯდა თავისთვის სადღაც მარტო და რაღაცას კერავდა ან საკუთარ ტანსაცმელს უცვლიდა დიზაინს.
„პირველად სანთელზე მუშაობა დირბის დედათა მონასტერში დედა ნატალიასთან ვისწავლე. იქ გამოვლინდა ჩემი ნიჭი. დედაო ამაში ძალიან მეხმარებოდა. როგორც იცით, მონასტერში ბევრი საქმეა გასაკეთებელი. დედაო თითქმის არაფერს მავალებდა, გარდა იმისა, რომ სანთელზე მემუშავა. მისი ძალიან მადლიერი ვარ. იქ რომ არ მოვხვედრილიყავი, ალბათ, ვერც მივხვდებოდი, ამის გაკეთება თუ შემეძლო. მას შემდეგ ეს ჩემი ცხოვრება გახდა. ჩემს თითოეულ ნამუშევარში ჩემს სულს ვდებ. რამდენჯერმე ჩემი მოძღვრის კურთხევით ხატიც მოვქარგე. მაცხოვრის ხატი ისეთი ცოცხალი გამოვიდა, მამაომ საკურთხეველში დააბრძანა“.
აქამდე ნამუშევრებს ქმნიდა მონასტრისთვის შესაწირის სახით, შემდეგ რამდენიმე სუვენირი საკუთარი შემოქმედებიდან მეუფეს გაუგზავნა საჩუქრად. მას ძალიან მოეწონა და ახლა უკვე ეპარქიისთვის ქმნის, ფართო საზოგადოებაც სწორედ აქედან ეცნობა მის ნამუშევრებს.
„ჩემი პირადი გამოფენა არ მქონია, იმიტომ, რომ ეს დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული. იყო შემთხვევა, როდესაც მეჯვრისხევის კულტურის სახლის სახელით გაიტანეს ჩემი ნამუშევრები რაიონულ გამოფენაზე და იქ სიგელი გადმომცეს. დიდი სურვილი მაქვს, გამოფენა მოვაწყო, თუმცა, ჩემთვის მთავარი მაინც ჩემი საქმეა. ეს ჩემი სულია, ჩემი ცხოვრება...“
ხელსაქმე ბავშვობიდან აინტერესებდა. სულ იჯდა თავისთვის სადღაც მარტო და რაღაცას კერავდა ან საკუთარ ტანსაცმელს უცვლიდა დიზაინს.
„პირველად სანთელზე მუშაობა დირბის დედათა მონასტერში დედა ნატალიასთან ვისწავლე. იქ გამოვლინდა ჩემი ნიჭი. დედაო ამაში ძალიან მეხმარებოდა. როგორც იცით, მონასტერში ბევრი საქმეა გასაკეთებელი. დედაო თითქმის არაფერს მავალებდა, გარდა იმისა, რომ სანთელზე მემუშავა. მისი ძალიან მადლიერი ვარ. იქ რომ არ მოვხვედრილიყავი, ალბათ, ვერც მივხვდებოდი, ამის გაკეთება თუ შემეძლო. მას შემდეგ ეს ჩემი ცხოვრება გახდა. ჩემს თითოეულ ნამუშევარში ჩემს სულს ვდებ. რამდენჯერმე ჩემი მოძღვრის კურთხევით ხატიც მოვქარგე. მაცხოვრის ხატი ისეთი ცოცხალი გამოვიდა, მამაომ საკურთხეველში დააბრძანა“.
აქამდე ნამუშევრებს ქმნიდა მონასტრისთვის შესაწირის სახით, შემდეგ რამდენიმე სუვენირი საკუთარი შემოქმედებიდან მეუფეს გაუგზავნა საჩუქრად. მას ძალიან მოეწონა და ახლა უკვე ეპარქიისთვის ქმნის, ფართო საზოგადოებაც სწორედ აქედან ეცნობა მის ნამუშევრებს.
„ჩემი პირადი გამოფენა არ მქონია, იმიტომ, რომ ეს დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული. იყო შემთხვევა, როდესაც მეჯვრისხევის კულტურის სახლის სახელით გაიტანეს ჩემი ნამუშევრები რაიონულ გამოფენაზე და იქ სიგელი გადმომცეს. დიდი სურვილი მაქვს, გამოფენა მოვაწყო, თუმცა, ჩემთვის მთავარი მაინც ჩემი საქმეა. ეს ჩემი სულია, ჩემი ცხოვრება...“