-„სწავლა, სახლი, სამსახური, მეგობრები, ოღონდ - არა უნივერსიტეტში“.
-„სტუდენტურ აქტივობაში რას გულისხმობთ, სწავლას?! - მაშინ აქტიური ვარ“.
-„თქვენ როგორ მიიჩნევთ, ეს უნივერსიტეტია?!“
-„აქ სტუდენტური ცხოვრება არის?!“
-„ჯერ პირველ კურსზე ვარ და ვსწავლობ“.

პროცესებს ყოველთვის ახლავს პრობლემები. ამ მხრივ არც სასწავლო პროცესია გამონაკლისი, მით უმეტეს, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. ამჯერად სტუდენტები ლექტორების შესახებ გამოთქვამენ უკმაყოფილებას და აღნიშნავენ, რომ ლექციების უმრავლესობა უინტერესოდ და მონოლოგის რეჟიმში მიმდინარეობს. სტუდენტების განცხადებით, ლექტორებსა და სტუდენტებს შორის არ არის ისეთი კონტაქტი, როგორიც უნდა იყოს.

შენობის შესასვლელი კარგ შთაბეჭდილებას ტოვებს მნახველზე, თუმცა, თუ მეორე კორპუსის მეორე სართულზე განაგრძობთ სვლას, წინ „არაჩვეულებრივი“ სანახაობა გელით: დანგრეული კედლები, კარები. ყველა სართულზე კიბიდან მარჯვნივ ორ-ორი ოთახია, რაც შეეხება აუდიტორიებს, ისინი ომგამოვლილ ჯარისკაცებს მოგაგონებთ. ყველა აუდიტორიას აქვს მეორე დაკეტილი კარი, რომლის ფუნქცია სტუდენტებისთვის გაურკვეველია.

ქიმიური ტექნოლოგიებისა და მეტალურგიის ფაკულტეტი - 2006 წელს ასე ეწოდა ტექნიკური უნივერსიტეტის ორი ფაკულტეტის ქიმიური და ბიოლოგიური ტექნოლოგიისა და მეტალურგიის ფაკულტეტების გაერთიანებას.

როგორც ცნობილია, სახელმწიფომ უფასო სწავლება პრიორიტეტების მიხედვით გამოაცხადა. პროგრამაში მონაწილეობს ტექნიკური უნივერსიტეტიც, ის ყველაზე ბევრ დაფინანსებულ ფაკულტეტს მოიცავს. “ამ მხრივ ტექნიკური უნივერსიტეტი ძალიან კარგ მდგომარეობაში აღმოჩნდა. იმ ფაკულტეტებიდან, რომელსაც სახელმწიფო აფინანსებს, უმეტესობა არის ჩვენს უნივერსიტეტში.

პირველად საქართველოში ინოვაციური იდეების ოპტიმიზაციისთვის ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიზნესის სკოლის ბაზაზე შეიქმნა ,,ბიზნეს ინკუბატორი“ - სივრცე, სადაც სტუდენტები შეძლებენ, ინოვაციური პროექტები განახორციელონ.
„ჩვენი ბიზნესსკოლის ბაზაზე არსებობს კვლევითი ცენტრი „ილიაუნი ბიზნესრევიუ“, რომლის ფარგლებშიც სხვადასხვა მიმართულებით ხშირად ტარდება კვლევა.

ალბათ, ცოტამ თუ იცის, რომ საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის მეშვიდე კორპუსის ნაწილი საცხოვრებლად გამოიყენება. რა თქმა უნდა, როგორც ყოველთვის სტატიის მომზადება სტუდენტების გამოკითხვით დავიწყეთ და ჩვენთვის უცხო რეალობის წინაშე აღმოვჩნდით. მეშვიდე კორპუსი იმდენად ჰგავს საცხოვრებელს, პირველი კორპუსის სტუდენტებმა ისიც კი არ იცოდნენ, რომ მათ წინ მდგარი შენობა ტექნიკური უნივერსიტეტის კუთვნილებაა.

„რთული კითხვაა...“
„თვითმმართველობას რას უწოდებთ? მე მარტო პირველ კურსზე ვიცოდი რა იყო და ისიც დროგამოშვებით... საერთოდ რამე ხდება მანდ?”

პირველკურსელის დაბნეული სახე... უსასრულო რიგი ლიფტთან... არასასურველი სართული და კითხვაზე - კონკრეტულად, ლიფტი რომელ სართულზე მიდის? ლიფტიორის უხეში პასუხი: „ჩაჯდები და ნახავ“. კვლავ ლიფტის მოლოდინი, მერე ისევ არასასურველი სართული და ბოლოს დასკვნა: „ფეხით ავალ“. ამასობაში ლექტორის უკმაყოფილო სახე და საყვედური დაგვიანებაზე. ასე გრძელდება უსასრულოდ...

"”ყველა საგანზე ატვირთულია სილაბუსი“ – ეს სიცრუეა, ძალიან ბევრ საგანს სილაბუსი არ აქვს, ყოველ წელს იყო მსგავსი პრობლემა და ეს წელიც არ არის გამონაკლისი“ - ეს კომენტარი ილიაუნის არგუსის შესახებ დაწერილ სტატიას მოჰყვა. არის თუ არა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში სილაბუსების პრობლემა და არგუსის სისტემა რამდენად არის უზრუნველყოფილი იმ ინფორმაციით, რაც სტუდენტებს სასწავლო წლის დაგეგმვისთვის სჭირდებათ? - ამ შეკითხვამ ილიაუნის სტუდენტებში აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია.