როგორ ჩანს, სოციალური ქსელების დომინირებამ სამხრეთ ოსეთამდეც მოაღწია. სწორედ სოციალური ქსელებიდან უახლეს და ყველაზე სარწმუნო ამბებს იგებენ, ჭორებიც ვრცელდება, პოლიტიკოსებსაც ცილს სწამებენ, ყიდიან, ყიდულობენ, და ერთმანეთს იცნობენ.

გერმანელი მოგზაური იულიუს კლაპროტი თავის წიგნში "მოგზაურობა კავკასიასა და საქართველოში 1807 და 1808 წლებში" წერს: "ოსი ქალები არ ერიდებიან კაცებს, არამედ ორივე სქესი თავისუფლად ურთიერთობს… თაგაურის მხარის ქალები... თავის სილამაზით და მოხდენილი (წერწეტი) აღნაგობით თანამემამულე ქალთაგან გამოირჩევიან. ისინი ჰგვანან ქართველ ქალებს".

ამას წინათ, ძველი ქართული ლიტერატურის ერთი ტექსტის კითხვისას ვფიქრობდი, ნეტავ იმ დროის ახალგაზრდები როგორი სინტაქსით, როგორი ლექსიკით, რა თემებზე საუბრობდნენ-მეთქი, აი, მაგალითად, რა სადარდებელი, საფიქრალი, სალაპარაკო, გასაპროტესტებელი ჰქონდათ დედოფალ შუშანიკის შვილებს. ენა, რომლითაც ეს დიდებული ტექსტია დაწერილი, მაინც ლიტერატურული ენაა, ნეტავ როგორი იყო ცოცხალი მეტყველება?

ახალგაზრდა ქალთან შეხვედრისას ვერასდროს იფიქრებთ, რომ მისი განვლილი ცხოვრება უდარდელი არ ყოფილა. 10 წლის იყო, როცა დედა გარდაეცვალა და დღემდე მისი ცხოვრება სირთულეებითაა სავსე.

ეს ამბავი დიდი ხნის წინ მოხდა, სადღაც 15 წლის წინ. სოხუმის მრავალსართულიან შენობებში ახალგაზრდებს შორიც ბიჭებიც ცხოვრობდნენ. ახალგაზრდა კაცი მაშინ 16-17 წლის იქნებოდა. იმ დროს არც ფეისბუკი იყო და ინტერნეტით სარგებლობაც ინტერნეტკაფეში შეიძლებოდა.